Waar natuur en techniek op een gezonde en prachtige manier samengaan. Na sneeuw op 1 april (nee, geen geintje) hebben we 3 april nachtvorst. Voor de fruitboeren in de Betuwe noodzaak de gewassen te beschermen. De knoppen invriezen om ze later te kunnen laten groeien. Slimme jongens, die Betuwse tuinders en het levert bovendien fraaie plaatjes op.
Ik hou van bewegen. En dan vooral buiten in de natuur. Die natuur is eigenlijk een ‘medicijn’. In de natuur neemt vermoeidheid af (Aandacht hersteltheorie), zelfs als je beweegt. Er vindt een verandering plaats in de hersenactiviteit, in de subgenuale prefrontale cortex. Klinkt goed toch? Is ook goed. Want we laden mentaal en fysiek op, gepieker neemt af en emoties kunnen we beter een plek geven. Zomaar, voor nada, noppes, niks. En het mooie is, hoe meer we ons leven in de natuur leven, des te langduriger en sterker de positieve effecten zijn. Dus mijn home gym is een nature gym geworden. Stenen, houtblokken, bamboe, okay nog wat onnatuurlijke elastieken (wel heel handig) en vooral eigen inbeeldingsvermogen en creativiteit doen de rest. Wat mij betreft een blijvertje.
P.s. Dus: don’t try this at home. Try this in nature…🤣
Onze aarde wordt omgeven, net als wij zelf, door een ‘hoger bewustzijn’. Dat staat bekend als Gaia. Gaia faciliteert ons in alles wat we feitelijk nodig hebben voor ons levensonderhoud. Zie het als de aansturende kracht en bewustzijn, de bezieling van onze mooie planeet. Ik wil het nu niet hebben over hoe we met onze planeet omgaan, dat is voor een andere keer. Maar sta eens stil bij de glorie van Gaia. Dat we voor lief nemen, dat we eigenlijk niet meer waarnemen. Het is zoals de opgestegen meester Paramahansa Yogananda zei: ‘als je een kind vertelt dat iets een vogel is en het kind gelooft dat, dan ziet het kind daarna de vogel niet meer, maar zijn gedachte…’. Echt waarnemen, in het hier en nu, levert je zoveel meer op! Je kunt dan de glorie van Gaia daadwerkelijk zien én voelen. Probeer het zelf ook maar eens.
Laat ik 2022 inzetten zoals ik 2021 geëindigd ben. Deel 2 van de spirituele betekenis van ontmoetingen met bijzondere dieren. Zo was er de nachtelijke ontmoeting met een steenuil. Die zat zomaar bij ons op de loggia en keek mij met grote ogen aan. En dat een paar nachten achter elkaar. Daarnaast was er die groene specht. Die landde op het dakterras en recht naar binnen keek, om daarna weer rechtsomkeert te maken om zich tot nu toe niet meer te vertonen. Wat kunnen of willen deze ontmoetingen mij zeggen? Even wat ‘onderzoek’ op het net. De specht leert je terug te keren naar je roots. Gebruikt wijsheid en laat je jouw passies herkennen en ontwikkelen. De specht moedigt je aan om creatief te zijn en nieuwe manieren te vinden om te communiceren. Okay, mooi. En die uil dan? Die wordt vaak geassocieerd met de ‘dood’, zie het als een symbolische dood. Een overgang in je leven. Een nieuw begin met een hoger begrip en geëvolueerd perspectief. Het gaat dan vaak om belangrijke dingen die staan te gebeuren. De uil staat voor wijsheid, transformatie, intuïtieve ontwikkeling en vertrouwen in het mysterie van het universum. Ik ga op dit ’toeval’ weer eens kauwen.
P.s; beiden waren mij te snel af, camera niet ‘op de man’ 🤪
Hoe anders de natuur toch is, in dit geval in Portugal. Deze bidsprinkhaan zat in mijn haar bij het werken op een landgoed. De slang gelukkig niet… Nu heb ik wel wat met dieren en hun spirituele betekenis. Ik wil je deze niet onthouden. Bij de bidsprinkhaan horen begrippen als ‘kalmte, meditatie, introspectie, doelgericht, geduldig en een luisterend oor’. Verder de aanwijzing ‘wees stil en geduldig om succes te hebben’. Ja, en dan die slang. Die symboliseert ‘schepping, wedergeboorte, vernieuwing en wijsheid’. Ze staat voor grote transformaties (huid afleggen). Ook een symbool voor levensenergie, het moedigt je aan door te zetten in deze transformatie en daarbij vooral geaard te blijven. Het nodigt je ook uit oude gedachtepatronen te doorbreken. Mooi hé, laat dit nu ‘toevallig’ aansluiten op de intenties van onze trip. Bezieling en bezinning. Dingen komen niet voor niets op je pad en toeval bestaat niet.
Kijk, wat en fraai plaatje, voor binnenvaartschippers een herkenbaar punt. De kruising tussen het Amsterdam-Rijnkanaal en de Lek (voor intimi bij de Prinses Marijke sluis). Daar staat ‘n bankie, kun je genieten van het uitzicht. Met ’n prullenbakkie. Voor als je een versnapering wilt nuttigen en de verpakking netjes wilt deponeren. Dat kan anders, moeten de eigenaren gedacht hebben van de berg afval die er na een feestje is achtergebleven. Hoe moet je daar nu op reageren. Pissed? Afkeurend, corrigerend, dna-sporen checkend? Of met liefde en compassie. Hen positieve energie toesturend, zodat zij (ooit) voelen, dat dit ook anders kan. Het een de ramkoers, het ander tja hoe moeten we dat noemen. Hoe dan ook, mijn voorkeur heeft het laatste. Peace & harmony to the world. Buiten de energie die je daarmee anderen toewenst, voelt dat voor jezelf ook een stuk fijner. Ik zeg, doen! Het universum doet de rest 🙏🍀💚.
Verander dan je perspectief. Zo ziet bijvoorbeeld Nederland, in dit geval Friesland, er compleet anders uit vanaf het water op de ‘Wide Geau’. Via de snelweg, door de polder, blazen (nou ja blazen…) we er naar toe. Om vervolgens compleet op te gaan in de natuur. En ja, natuur, dan ben ik van de partij! Welk perspectief zouden die mensen in die luchtballon ervaren? Hoe dan ook, in ieder geval anders dan het onze. Beter? Dat zou dan alweer een oordeel zijn. En om dat te beoordelen is een ballonvaart te overwegen of niet? Lijkt mij in ieder geval een mooi excuus 😂.
…dat was het thema voor een bezielende en inspirerende ontmoeting met een van mijn dierbare relaties. We zoeken een rustgevende plek in het duingebied op om eens stil te staan bij de vraag hoe belangrijk ‘voelen’ eigenlijk voor je is. Mocht je er niet gewoon mee zijn, probeer het maar eens uit. Het geeft je een gevoel van thuiskomen in of bij jezelf. Naast het feit dat dit soort fijne plekjes mij altijd weer terugbrengen naar onze prachtige ondervindingsreis (www.bezielenopwielen.nl). Die verhalen weer teruglezen is voor mij ook altijd weer een soort van thuiskomen!
Hardlopen in de vroege ochtend is een fijne bezigheid. De buurt ontwaakt en jij maakt daar dan al rennend onderdeel van uit. En toch, vaak ontgaat mij dan de schoonheid van de kleine dingen. Deze keer dus maar eens kijken hoe hardlopen bevalt in een ‘alerte, bewuste staat’. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar. Je ziet, en vooral voelt, zoveel meer! Is dat niet iets waar we überhaupt meer mee zouden kunnen, dat meer of hoger bewuste, zowel privé als zakelijk? Waarschijnlijk is de vraag stellen inderdaad de vraag beantwoorden. En, oh ja, het stelletje van februari jongstleden heeft er 2 jonkies bij!
‘We’ zijn weer meer open. ‘We’ mogen weer een terrasje pikken. ‘We’ mogen shoppen zonder afspraak. En dat willen ‘we’ weten ook. Menig stad roept op zaterdag mensen op ‘niet meer naar de stad te komen’. Omdat de social distancing maatregelen nog wel van kracht zijn. Dat is echter niet goed te handhaven en dat hoeft ook niet wanneer we ons meer richten op ‘positieve gezondheid’. Niet de nadruk op ziekte of de beperkingen daarvan maar juist op een betekenisvol leven, eigen regie en aanpassingsvermogen van mensen. Aandacht voor preventie en een gezonde leefstijl anders dan aandacht voor repressie. Wat zou dat doen met onze energie en bezieling? En welk effect zou dat hebben? Zomaar gedachten die bij mij opkomen bij een bezoek aan een van de pareltjes in Noord Holland, de Zaanse Schans.
